Historia

Zespół Szkół Centrum Edukacji im. Ignacego Łukasiewicza ma bogatą historię. Powstanie szkoły było związane z budową Mazowieckich Zakładów Rafineryjnych i Petrochemicznych w Płocku.

          W dniu 1 września 1962 roku decyzją Ministerstwa Przemysłu Chemicznego powołana została 3-letnia Zasadnicza Szkoła Zawodowa dla Pracujących na podbudowie szkoły podstawowej oraz 2,5-letnia Państwowa Szkoła Techniczna dla absolwentów liceum ogólnokształcącego. Uczniowie szkoły zawodowej zdobywali specjalność: aparatowy przemysłu chemicznego, zaś Państwowa Szkoła Techniczna kształciła w kierunkach:
– technologia przerobu ropy naftowej;
– analiza chemiczna.

       W pierwszym roku istnienia szkoły przyjęto do niej 219 osób. Na tę ilość uczniów przypadała 8-osobowa kadra nauczycieli etatowych mająca do dyspozycji 6 sal lekcyjnych, salę gimnastyczną i dwie pracownie chemiczne. Pierwszą siedzibę miała szkoła w Radziwiu przy ulicy Kolejowej 6. Dzięki staraniom Zakładu oraz władz miasta w sierpniu 1962 roku przyznano miejsce pod budowę nowej szkoły, a 23 czerwca 1963 roku dokonano wmurowania aktu erekcyjnego pod jej budowę.

2 września 1964 roku rozpoczęły się zajęcia w nowym częściowo przekazanym do eksploatacji budynku szkolnym usytuowanym w Płocku przy ul. Kobylińskiego 25.

22 września 1964 roku dokonano komisyjnego przekazania do eksploatacji części gmachu głównego szkoły – 12 sal lekcyjnych, pokój nauczycielski, 1 salę przeznaczoną na szatnię, 4 gabinety pomocnicze, zespoły sanitarne uczniowskie i nauczycielskie, korytarz, holl oraz plac rekreacyjny przed budynkiem. Rok szkolny rozpoczęło 780 uczniów (w tym 500 uczęszczało do zasadniczej szkoły zawodowej i 280 do technikum). Zajęcia laboratoryjne odbywały się jeszcze w pomieszczeniach starej szkoły w Radziwiu.

1 stycznia 1965 roku do eksploatacji przekazano kolejne pomieszczenia: świetlicę, pracownię fizyczną, pracownię rysunków oraz budynek warsztatów szkolnych. W październiku 1965 roku do użytku przekazano: laboratoria chemiczne, kino aulę, salę gimnastyczną i kotłownię.

Ukończony i w całości przekazany do użytkowania budynek szkolny posiadał łączną kubaturę 19.000 m³, kubatura warsztatów szkolnych wynosi 5.680 m³.

Szkoła wyposażona w nowoczesne pomoce naukowe, urządzenia w laboratoriach i warsztatach szkolnych, dysponująca odpowiednim zapleczem rozwijała takie kierunki kształcenia, które zapewniały dopływ wykwalifikowanych kadr do rozbudowującego się Kombinatu Petrochemicznego, były to następujące specjalności: w zasadniczej szkole zawodowej – gospodarka wodno ściekowa, ślusarz mechanik, kierowca mechanik, mechanik aparatury automatycznej, mechanik maszyn i urządzeń przemysłowych, laborant chemiczny, sterowniczy procesów przemysłu chemicznego i aparatowy przemysłu chemicznego. W Państwowej Szkole Technicznej przemianowanej 1 września 1969 roku początkowo w Pomaturalne, a następnie Policealne Studium Zawodowe rozszerzono o takie kierunki jak: aparatura kontrolno – pomiarowa, analiza chemiczna, zabezpieczenia przeciwkorozyjne, technologia przerobu ropy naftowej.

Od 1 września 1965 roku decyzją Ministra Przemysłu Chemicznego powołane zostają dwa dalsze typy szkół: Technikum Chemiczne Ministerstwa Przemysłu Chemicznego na podbudowie Zasadniczej Szkoły Zawodowej. W tym typie szkoły uczyła się młodzież niepracująca. Początkowo kształcono technologów przerobu ropy naftowej, a następnie otwarto kierunek mechaniczny w specjalności aparaty i urządzenia przemysłu chemicznego.

Technikum Chemiczne dla Pracujących Mazowieckich Zakładów Rafineryjnych i Petrochemicznych oparte na podbudowie Zasadniczej Szkoły Zawodowej o specjalności: technologia przemysłu chemicznego.

Dalszy rozwój szkoły związany jest z datą 1 września 1968 roku, kiedy to decyzją Ministra Przemysłu Chemicznego powołane zostało 5-letnie Technikum Chemiczne po szkole podstawowej dla niepracujących ze specjalnością: technologia przerobu ropy naftowej i 1 września 1972 roku kiedy powstaje 4-letnie Liceum Zawodowe przygotowujące pracowników o specjalności: operator procesów chemicznych. Rok szkolny 1969/1970 rozpoczęło 1100 dziewcząt i chłopców.

Zgodnie z potrzebami Mazowieckich Zakładów Rafineryjnych i Petrochemicznych funkcjonowały następujące typy szkół:
– wydział zaoczny Technikum Chemicznego dla Pracujących MZRiP w zawodzie – technolog procesów chemicznych;
– Policealne Studium Zawodowe dla Pracujących o specjalności – technologia przerobu ropy naftowej;
– Średnie Studium Zawodowe o kierunku ogólno mechanicznym.

Na wydziale zaocznym w Technikum dla Pracujących podnosili swe kwalifikacje pracownicy przemysłu ceramiczno – chemicznego w Wołominie i przemysłu chemicznego we Włocławku. W szkole zdobywała kwalifikacje młodzież z Syrii i Nigerii. Kadry pracownicze tych krajów zasiliło
19 techników – absolwentów naszej szkoły (12 z Syrii, 7 z Nigerii).

Od 1 września 1965 roku decyzją Ministra Przemysłu Chemicznego Szkoła pracuje jako monolit – Zespół Szkół Zawodowych Ministerstwa Przemysłu Chemicznego im. Ignacego Łukasiewicza, a następnie jako Zespół Szkół Zawodowych Mazowieckich Zakładów Rafineryjnych i Petrochemicznych im. Ignacego Łukasiewicza.

W marcu 1973 roku Minister Przemysłu Chemicznego powołuje Zakład Szkolenia Zawodowego MZRiP w celu centralizacji i koordynacji szkolenia zawodowego młodzieży i pracowników zgodnie z potrzebami Kombinatu. Zespół Szkół Zawodowych staje się jego częścią składową.

W 1975 roku baza szkoły powiększona została o halę sportową.
1 sierpnia 1976 roku powołany zostaje Ośrodek Kształcenia Ustawicznego MZRiP, którego integralną częścią jest Zespół Szkół Zawodowych. Taki model funkcjonuje do 1 lutego 1978 roku

W lutym 1978 roku następuje przekazanie przez Ministra Przemysłu Chemicznego prowadzenia Szkoły MZRiP w Płocku, w wyniku czego zmienia się nazwa szkoły na Zespół Szkół Zawodowych MZRiP w Płocku.

1 września 1993 roku w związku z prywatyzacją sektora państwowego MZRiP przekształciły się w spółkę skarbu państwa „Petrochemia Płock S.A.”, zmieniona została po raz kolejny nazwa szkoły na: Zespół Szkół Zawodowych im. Ignacego Łukasiewicza „Petrochemia Płock S.A.”

W roku szkolnym 1994/1995 został zrealizowany ostatni nabór do 3-letniej Zasadniczej Szkoły Zawodowej, która przestała funkcjonować 1997 roku W tym samym roku zakończyły swoją działalność warsztaty szkolne. W roku szkolnym 1997/1998 po raz pierwszy młodzież rozpoczęła naukę w liceum ogólnokształcącym – V LO.

W roku 1999 w wyremontowanym budynku warsztatów znalazło swoją siedzibę Centrum Edukacji w skład, którego wchodzi technikum zawodowe i liceum ogólnokształcące. Zmieniona została nazwa szkoły na: Zespół Szkół Centrum Edukacji Przemysłu Naftowego Sp. z o.o., a następnie Zespół Szkół Centrum Edukacji Sp. z o.o.

Taki model organizacyjny funkcjonuje do chwili obecnej.

Zespół Szkół Centrum Edukacji obejmuje następujące typy szkół:

• Technikum Zawodowe po szkole podstawowej z 5-letnim okresem nauczania;
• Liceum Ogólnokształcące z 4-letnim okresem nauczania;
• Technikum Zawodowe dla Dorosłych typu wieczorowego z 3-letnim okresem nauczania;
• Policealne Studium Zawodowe dla Dorosłych;
• z myślą o pracownikach PKN Orlen S.A. oraz innych firm dzięki staraniom Centrum Edukacji powołana została przy szkole Państwowa Komisja Egzaminacyjna, która umożliwia uzyskanie tytułu technika oraz świadectwa dojrzałości osobom, które podjęły naukę w systemie eksternistycznym.

Szkoła obok bogato wyposażonych pracowni do nauczania przedmiotów ogólnokształcących i zawodowych posiada specjalistyczne pracownie chemiczne, bibliotekę, kino aulę, sale komputerowe.

Integralną częścią Zespołu Szkół były w latach 1965 – 1997 warsztaty szkolne, których podstawowym zadaniem było wyrobienie w uczniach umiejętności zawodowych i nawyków produkcyjnych oraz rozszerzenie i pogłębienie wiadomości nabytych na zajęciach z przedmiotów zawodowych. Zajęcia warsztatowe odbywały się w systemie 2-zmianowym na 148 stanowiskach roboczych w następujących działach: ślusarnia, spawalnia, krajalnia, dział narzędziowy, dział remontowy, rozdzielnia robót, kontroli jakości, obróbka plastyczna, obróbka cieplno – chemiczna, wypożyczalnia narzędzi i pracownia elektryczna. Zajęcia praktyczne w warsztatach szkolnych odbywali uczniowie wszystkich typów szkół wchodzących w skład Zespołu Szkół Zawodowych MZRiP, a także młodociani pracownicy Zakładu będący uczniami następujących szkół: Zespołu Szkół Elektrycznych, Zespołu Szkół Samochodowych, Szkoły Budowlanej i Szkoły Wielobranżowej. Dzisiejszy budynek nie przypomina dawnych warsztatów, mieszczą się tu bardzo dobrze wyposażone biura i sale Centrum Edukacji.

Kolejnym obiektem, który przez kilkanaście lat służył młodzieży uczęszczającej do szkoły był internat. Zlokalizowany w sąsiedztwie szkoły przy ul. Arcybiskupa Antoniego Juliana Nowowiejskiego 6. Budynek internatu o kubaturze 10.828 m³ został zbudowany w okresie od 31 marca 1967 roku do 25 września 1969 roku Internat przeznaczony był dla
265 uczniów. Należał on do najlepiej wyposażonych i najbardziej nowoczesnych internatów w mieście. Obiekt ten przestał być własnością szkoły w 1996 roku.

Przez 40 lat klimat popularnego „Chemika” tworzyły kolejne pokolenia młodzieży, którzy postanowili zdobywać wiedzę w tej szkole. Oprócz nauki realizowali swoje zainteresowania uczestnicząc w konkursach, olimpiadach, zawodach sportowych, kółkach zainteresowań, organizacjach młodzieżowych, zespołach muzycznych, kabaretach.

Młodzież uczestniczyła w licznych konkursach i olimpiadach takich jak:

• olimpiada wiedzy o Polsce i świecie współczesnym;
• olimpiada filozoficzna;
• olimpiada wiedzy o AIDS
• olimpiada wiedzy religijnej;
• olimpiada wiedzy o kulturze krajów anglojęzycznych;
• olimpiada wiedzy ekologicznej;
• olimpiada Polskiego Związku Filatelistycznego;
• olimpiada przeciwpożarowa;
• ogólnopolska olimpiada chemiczna;
• ogólnopolski konkurs chemiczny im. A. Swinarskiego w Toruniu;
• ogólnopolski konkurs Wiedzy Pożarniczej;
• ogólnopolski konkurs Historyczny „Losy żołnierza i oręża polskiego”;
• ogólnopolski konkurs Piosenki Radzieckiej;
• ogólnopolski młodzieżowy turniej turystyczno – krajoznawczy;
• ogólnopolski konkurs 8 wspaniałych;
• konkurs na najlepszą pracę dyplomową;
• konkurs młodego mistrza i racjonalizatora;
• konkurs pod hasłem: „Czy znasz prawo wynalazcze”;
• konkurs Teologiczno-Historyczny – Kościół w trzecim tysiącleciu;
• konkurs chemiczny im. Ignacego Łukasiewicza;
• konkurs „Parlamentaryzm w Polsce”;
• konkurs wojewódzki „Zapomniany wódz – Gen. Wł. Anders”;
• konkurs na temat „Praca senatora”;
• konkurs na najlepszego ucznia w zawodzie;
• konkurs „Katyń – Golgota Wschodu”;
• konkurs młodzi odpowiedzialni za przyszłość;
• konkurs „Drogi do niepodległości Polski w XX wieku”;
• międzyszkolny konkurs BHP;
• międzyszkolny konkurs krasomówczy „Płock Historyczny – Płock Współczesny”;
• wojewódzki konkurs „Może pomóc mi kropelka Twojej krwi”;
• liczne edycje konkursu Wiedzy o Samorządzie Terytorialnym
  i Historii Mazowsza;
• turniej Młodych Mistrzów Techniki;
• turniej wiedzy motoryzacyjnej.

Wielu uczniów sięgnęło po najwyższe trofea zdobywając wysokie miejsca i będąc laureatami. Oto niektórzy z nich: Adam Amrozy, Andrzej Czubakowski, Andrzej Jaszczak, Andrzej Szymański, Andrzej Wąsowski, Andrzej Wrzeszczyński, Anna Iller, Arkadiusz Gocławski, Bogdan Kosiński, Bogdan Koziński, Bogumił Gościniecki, Bogusław Rutkowski, Cezary Dusio, Daniel Szczepański, G. Zarucki, Grażyna Wiśniewska, J. Szlifińska, Jacek Bawtrol, Jerzy Kustera, Jerzy Przysocki, Jerzy Tomkielski, Jerzy Wawrzyniak, K. Komendarek, Karol Piątkowski, Karolina Wierzbowska, Katarzyna Wasilewska, Kinga Snochowska, Krzysztof Rutkowski, Łukasz Jędrzejewski, M. Kowalski, Marek Górecki, Marek Załęski, Mariusz Mikołajczyk, Michał Bieniek, Paweł Grabowski, Piotr Baranowski, Przemysław Jakubowski, Rafał Kowalski, Robert Naguszewski, Ryszard Puławski, Sławomir Paćkowski, Stanisław Jędrzejewski, Stanisław Jędrzejewski, Teresa Sieradzka, Tomasz Wiśniewski, Waldemar Olszewski, Waldemar Ziętek, Weronika Karwowska.

Dużą rolę w życiu szkoły odegrały organizacje młodzieżowe takie jak: ZHP, ZSMP, OHP, PTTK, Samorząd Szkolny, Koło Młodych Polityków, TPPR, LOP, PCK, Koła:  fotograficzne, recytatorskie, biblioteczne, czytelnicze, teatr szkolny „Kameleon”, SKS, Kino STUDIO.

Młodzież chętnie uczestniczyła w różnych ogólnopolskich akcjach np. „Frombork”, Frombork 1001″, „Bieszczady”, „Odnowa zabytków Krakowa”, konkursie „Upiększamy miasto”, rajdach, wycieczkach krajoznawczych, klasowych, biwakach.

Bardzo dużą popularnością wśród młodzieży uzdolnionej cieszyły się zespoły muzyczne i artystyczne. Okres ich trwania był dość krótki, ponieważ absolwenci opuszczali mury szkoły, a młodsze roczniki najczęściej zaczynały od nowa nadając swemu zespołowi nową nazwę. Przewinęły się więc: „Mezony”, „Mezony 68”, „Petrolinki”, „Chemik”, „Akolady”, „Izomery”, „Polimer”, „Sztubacy”, „Rybie Łości”, „Nukleony”, „Kox”, „Eddy”, „Strajk”. Uświetniały one swymi występami wszystkie uroczystości szkolne i miejskie. Niektóre z nich zajmowały wysoką lokatę w wojewódzkich, a nawet ogólnopolskich przeglądach zespołów artystycznych (zespół Mezony, Rybie Łości).

Przez długi czas istniały w szkole: zespół taneczny, wokalny, kapela, chór i kabarety: „Petruś”, „Chichotek”, „Chichuś”, „Bzik”, „Aspekt” oraz Szkolny Teatr „Kameleon”.

Niektórzy uczniowie naszej szkoły to poeci, drukowali swoje wiersze  w gazetce szkolnej oraz prasie lokalnej. W bibliotece szkolnej organizowane były wieczory autorskie, w czasie których młodzi twórcy prezentowali swoje utwory.

Szkoła wielokrotnie nawiązywała kontakty zagraniczne, które owocowały wymianą młodzieży, gościliśmy młodzież ze szkół w NRD, Czechosłowacji, ZSRR, Niemiec. Młodzież naszej szkoły wyjeżdżała do szkół w Schwedt, Bratysławie, Baku, Darmstadt, ostatnio Bergish Gladbach, Berlina i Schwarzheide w ramach programu Sokrates – Comenius.

Ile to ważnych, trudnych, ale i radosnych spraw zdarzyło się po drodze przez te 40 lat. Co składa się na życzliwy wizerunek „Chemika” w Płocku. Co myślą o szkole ludzie najbardziej z nią związani? Może prezentowana publikacja ocali od zapomnienia okruchy wspomnień, refleksje i przeżycia tych wszystkich, którzy się z tą szkołą zetknęli i ją promowali.